بازگشت به اخبار

پوشش ریسک ارزی در واردات مواد اولیه: چگونه نوسان دلار را مهار کنیم؟

نویسنده: Arian Soleimanzadeh۱۴۰۴/۰۶/۱۳3 دقیقه مطالعه
پوشش ریسک ارزی در واردات مواد اولیه: چگونه نوسان دلار را مهار کنیم؟

راهنمای کاربردی برای پوشش نوسان ارز در خرید مواد اولیه. از NDF و قرارداد فوروارد تا بند قیمت‌گذاری ارزی در قرارداد و هج طبیعی—به‌همراه سناریوی واقعی و چک‌لیست اجرا.

نویسندهArian Soleimanzadeh
تاریخ انتشار۴ سپتامبر ۲۰۲۵
دسته‌بندیمدیریت ریسک ارزی در واردات
تمرکزابزارهای هج و طراحی قرارداد برای مهار نوسان دلار
مزیت کلیدیپایداری حاشیه سود و پیش‌بینی‌پذیری جریان نقد
پوشش ریسک ارزیNDF و فورواردCollar OptionLC ارزی/ریالیHedge Ratio

وقتی دلار، حاشیه سود را می‌بلعد

اواخر فصل گذشته، سفارش‌های روغن آفتاب‌گردان و گرانول پلی‌اتیلن ما آماده حمل بود؛ اما جهش ناگهانی ارز، محاسبات سود/زیان را به‌هم زد. تصمیم گرفتیم برای سفارش‌های بعدی، پوشش ریسک ارزی (FX Hedging) را به روال ثابت تبدیل کنیم.

چرا هج ارزی برای مواد اولیه حیاتی است؟

  • قیمت‌گذاری دلاری: اغلب فروشندگان قیمت را بر مبنای دلار/یورو اعلام می‌کنند.
  • Lead Time طولانی: از پیش‌فاکتور تا تحویل، چند هفته تا چند ماه زمان می‌برد.
  • ROA پایدار: تثبیت حاشیه سود به‌جای شرط‌بندی روی نرخ ارز.

ابزارهای مؤثر پوشش ریسک

  1. NDF/Forward: قفل‌کردن نرخ تسعیر در تاریخ‌های آتی؛ تسویه نقدی.
  2. Collar Option (کف/سقف): حفاظت در برابر جهش، با مشارکت محدود در کاهش نرخ.
  3. LC ارزی با نرخ توافقی: هم‌ترازی سررسید پرداخت با پنجره تحویل کالا.
  4. قیمت‌گذاری ارزی در قرارداد: بند FX Adjustment با دامنه تغییر مشخص.
  5. هج طبیعی (Natural Hedge): فروش ارزی/صادرات در برابر خرید ارزی.
  6. تقسیم پرداخت چندارزی: بخشی دلار، بخشی یورو برای کاهش ریسک تک‌ارزی.
  7. پیش‌پرداخت مشروط (Escrow): قفل بخشی از نرخ در زمان سفارش، باقی در تحویل.

قاعده‌ی عملی: هج باید با جریان واقعی نقد هم‌زمان باشد؛ هج بدون تطابق سررسید، ریسک جدید می‌سازد.


سناریوی واقعی (Case)

فرض: سفارش ۱۰۰۰ تن، ارزش دلاری ۱.۵ میلیون، Lead Time سه‌ماهه.
اقدام: هج ۷۰٪ با NDF سه‌ماهه و ۳۰٪ با Collar (کف ۱، سقف ۱.۰۷).

  • در پایان دوره، نرخ بازار ۸٪ رشد کرد.
  • بخش NDF، رشد را خنثی کرد؛ بخش Collar تنها ۱٪ از رشد را عبور داد.
    نتیجه: انحراف هزینه ارزی از ۸٪ به حدود ۲.۴٪ کاهش یافت و حاشیه سود قراردادی حفظ شد.

فرایند اجرایی گام‌به‌گام

  1. FX Exposure Mapping: فهرست کردن تعهدات ارزی برحسب تاریخ و ارز.
  2. Hedge Ratio: تعیین نسبت هج (مثلاً 60–80٪) بر اساس ریسک‌پذیری و نقدینگی.
  3. Policy & Limits: سقف اندازه پوزیشن، حد زیان، طرف‌های مجاز معامله.
  4. مطابقت سررسید: هماهنگی تاریخ‌های NDF/Forward با سررسید LC/فاکتور.
  5. وثایق و حسابداری: شفاف‌سازی نحوه ثبت سود/زیان هج و وثایق بانکی.
  6. گزارش‌گری هفتگی: پایش P&L هج، Basis Risk و کفایت پوشش.

بندهای مهم قراردادی

  • FX Adjustment Clause: دامنه تغییر نرخ (مثلاً ±۵٪) و روش تعدیل قیمت.
  • Partial Prepayment: پیش‌پرداخت برای قفل بخشی از نرخ در زمان سفارش.
  • Split Delivery: تحویل پله‌ای برای توزیع ریسک نرخ و موجودی.
  • Force Majeure & Governing Law: مرجع داوری و رژیم حقوقی معتبر.

شاخص‌های کلیدی پایش (KPIs)

  • Hedge Effectiveness (%): درصد خنثی‌سازی نوسان ارزی.
  • Hedged vs Unhedged Exposure: حجم هج‌شده نسبت به کل تعهد.
  • FX P&L: سود/زیان ناشی از هج و تفاوت نرخ.
  • Cash Flow at Risk (CFaR): ریسک جریان نقدی در افق تسویه.

چک‌لیست اجرای ۷ روزه

  1. به‌روزرسانی Exposure Map بر اساس سفارش‌های باز.
  2. تعیین Hedge Ratio هدف و سقف پوزیشن به تفکیک ارز.
  3. اخذ نرخ‌های NDF/Forward از ۲–۳ مؤسسه معتبر.
  4. انتخاب سناریوی ترکیبی (مثلاً 70% NDF + 30% Collar).
  5. تطبیق سررسید ابزارها با LC و برنامه حمل.
  6. مستندسازی بند FX Adjustment در قراردادهای جدید.
  7. راه‌اندازی داشبورد هفتگی KPI و گزارش مدیریت.

جمع‌بندی

پوشش ریسک ارزی، هزینه اضافه نیست؛ بیمه‌ی حاشیه سود است. با انتخاب درست ابزار (NDF/Forward/Collar)، تطبیق سررسیدها و طراحی قرارداد هوشمند، می‌توان نوسان دلار را مهار و سود سرمایه‌گذاری در مواد اولیه را پایدار و قابل پیش‌بینی کرد.